മഴ ഗീതം

മഴ തന്‍ അവശിഷ്ടമൊരു ,
മാമരം പോഴിക്കവേ ..

മറയെതുമില്ലതെന്‍ ഹൃദയവും ,
മ്രിടുവായ് മിടിക്കുന്നു തുടിക്കുന്നു...

എന്നുമീ മിന്നലിന്‍,
കൈ പിടിച്ചെത്തുന്ന  ,
സുഗന്ധമായി  നീയെന്നും ,
മണ്ണിലും, വിണ്ണിലും....

പെയ്യുമീ പനിനീര്‍ തുള്ളിയാല്‍ ,
കുളിരുന്ന ,നനയുന്ന,
ഹരിതബിന്ധുവീ  വേനലിന്‍ ,
പ്രേതത്തെ വിട ചൊല്ലിയകറ്റുന്നു...

മുഗ്ദാമായ് ഇരുളിലോളിഞ്ഞു നില്‍ക്കുമീ,
പൂവിന്റെ ചുണ്ടിലും,
മഴ തന്‍ ഇന്ദ്രജാലം,...
അതോ നഖക്ഷതങ്ങലോ?

മഴ തന്‍ സന്ഗീതമുണരവേയ്,
ഭൂമി തന്‍ മേനിയില്‍ ,
മുറിയാതെ ഒഴുകുന്നു,
പാവന മാനവ ജന്മങ്ങള്‍....
ഒഴുകട്ടെ ഒഴുകട്ടെ,
പെയ്യട്ടെ പെയ്യട്ടെ,
നവ ചേതനകളുയരട്ടെ,
ശുഭ ഭാവനകള്‍ വിരിയട്ടെ.....