Saturday, July 21, 2012

കലഹം

 കലഹമായിരുന്നു...  
ജീവിതത്തിനോടും   നിഴലിനോടും വരെ ....
അമ്മയുടെ ഗര്‍ഭ പാത്രത്തിനോട്  തുടങ്ങി ,
ഉയരാന്‍ സമ്മതിക്കാത്ത ഭൂഗുരുത്വതോടും ,
ആദ്യമായി വേദനിപ്പിച്ച വെള്ളരിപ്പല്ലിനോടും,
ആദ്യമായി ചുവന്ന  മഷി പുരണ്ട ഉത്തര കടലാസിനോടും,
കരഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു പോകുന്ന സുഹുര്‍ത്ത് ബന്ധങ്ങളോടും ,
പ്രണയിക്കാനരിയാത്ത  മനസ്സാണ് നിനക്കെന്നു പറഞ്ഞ 
എതിര്‍ ലിംഗത്തിന്റെ  പ്രതിനിധിയോടും,
യൗവനത്തിന്റെ ചോര തുടിപ്പുകലോടും ,
പങ്കു വക്കലിന്റെ നല്ല പകുതിയോടും,
പിന്നെ ,
കര്‍മ്മം നില്ലക്കാത്ത ജീവിത  സായഹ്നത്തോടും..........
ഇനിയും കലഹിക്കാന്‍ 
എന്‍റെ  അസ്ഥിയും മുടിയും മാത്രം..
ദ്രവിച്ചു പോകുന്നത്  എന്‍റെ കലഹങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല   
നിങ്ങല്ല്കു നല്ലൊരു എതിരാളിയെ ആണ്... 
** റിയാസ് **

Sunday, July 15, 2012

കടമെടുത്തത്

മരണമെത്തുന്ന നേരത്ത് നീയെന്റെ അരികില്‍, 
ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ ... 
കനലുകള്‍ കോരി മരവിച്ച വിരലുകള്‍,
ഒടുവില്‍ നിന്നെ തലോടി ശമിക്കുവാന്‍ ...
ഒടുവിലായ് അകത്തേക്കെടുക്കും ശ്വാസ-
കണികയില്‍ നിന്റെ ഗന്ധം ഉണ്ടാകുവാന്‍ ....
മരണമെത്തുന്ന നേരത്ത് നീയെന്റെ അരികില്‍, 
ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ... 
ഇനി തുറക്കെണ്ടതില്ലാത്ത കണ്‍കളില്‍,
പ്രിയതെ നിന്‍ മുഖം മുങ്ങി കിടക്കുവാന്‍ ... 
ഒരു സ്വരം പോലുമിനി എടുക്കാതോരീ ,
ചെവികള്‍ നിന്‍ സ്വര മുദ്രയാല്‍ മൂടുവാന്‍.......... ........
അറിവും ഓര്‍മയും കത്തും ശിരസ്സില്‍ നിന്‍-,
ഹരിത സ്വച്ച സ്മരണകള്‍ പെയ്യുവാന്‍ ....
മരണമെത്തുന്ന നേരത്ത് നീയെന്റെ അരികില്‍,
ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ ...
അധരമാം ചുംബനത്തിന്റെ മുറിവ് നിന്‍,
മധുര നാമ ജപത്തിനാല്‍ കൂടുവാന്‍ .....
പ്രണയമേ നിന്നിലേക്ക്‌ നടന്നോരെന്‍ വഴികള്‍,
ഓര്‍ത്ത് എന്റെ പാദം തണുക്കുവാന്‍ ...
പ്രണയമേ നിന്നിലേക്ക്‌ നടന്നോരെന്‍ വഴികള്‍ ,
ഓര്‍ത്ത് എന്റെ പാദം തണുക്കുവാന്‍ ...
അത് മതീ ഉടല്‍ മൂടിയ മണ്ണില്‍ നിന്നീവനു,
പുല്‍ക്കൊടിയായുയര്തെല്‍ക്കുവാന്‍....... .....
മരണമെത്തുന്ന നേരത്ത് നീയെന്റെ അരികില്‍ ,
ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ ...
മരണമെത്തുന്ന നേരത്ത് നീയെന്റെ അരികില്‍,
ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ ... 

Monday, December 5, 2011

കുപ്പിയിലെ ജീവിതം

THE SIGHT OF HER BINDS ME
AND I CAN'T LOOK AWAY...
THIS SILKY STRAND I
CAN'T TEAR AWAY....
IT'S BEEN YEARS SINCE,
I'VE TURNED TEENS...
YET THE COLOR OF LOVE
REFUSES TO FADE AWAY....
AND MY HEART ,
BEATS FASTER...
MY FACE LOSING IT'S COLOR....
I FEAR THOSE LONELY NIGHTS...
MY HEART IS BUT A CHILD...
INNOCENT BUT NATIVE...
MY HEART IS BUT A CHILD...
WHO KNOWS,I'D HAVE GIVEN SHELTER
TO SUCH A ROGUISH HEART
FOREVER I IMAGINED IT WOULD BE....
AS VIRTUOUS AS ME...
AND IT PULL AT ME ,
IT MAKES ME SUCH A RACKET...
IT GIVES UNDUE IMPORTANCE
TO TRIVIAL THINGS..
NOTHING MORE DEVIOUS
THAN THE HEART....
SOME ONE STOP ME..
SOMEONE HOLD ME...
OR ELSE NOW...
I'LL BE DECEIVED...
I FEAR ...I'LL FALL IN LOVE...
MY HEART IS BUT A CHILD....

Tuesday, June 28, 2011

neelathamara/നീലത്താമര

സുഖമൊരു തീക്കനലായ്, എരിയുകയാനുയിരില്‍.....
സ്വരമൊരു വേദനയായ്, കുതിരുകയാനിതളില്‍ ....
പിരിഞ്ഞു പോയ നാളില്‍, കരിഞ്ഞു നിന്റെ മോഹം ...
കരഞ്ഞു തീരുവാനോ വിരിഞ്ഞ നിന്റെ ജന്മം ? ?
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ അന്നുമിന്നുമോന്നു പോലെ താനേ കൊള്ളുന്നു ... ...  




നീലത്താമര 

Sunday, June 5, 2011

ജനിക്കാതെ പോയ എന്‍റെ ചിന്തകള്‍കായി...

ഹൃദയം  നടുങ്ങുന്ന  ഒരു  മാത്രയില്‍ ,എന്‍റെ  വഴികളില്‍  ആരോ  എന്നെ  പിന്തുടരുന്നത്  ഞാന്‍  അറിഞ്ഞു ,കാതോര്‍ത്തപ്പോള്‍  അവര്‍ എന്നെക്കുറിച്ചാണ്  പറയുന്നത്  എന്നറിഞ്ഞു .അവരില്‍   ചിലര്‍  ആയുധങ്ങള്‍  കയ്യില്‍  എടുത്തിരുന്നു .ചിലരാകട്ടെ    എന്നെ  അളക്കുകയായിരുന്നു ,കണ്ണ്  കൊണ്ടും  ബുദ്ധി  കൊണ്ടും... .എനിക്ക്  അപ്പോഴാണ്  ഞാന്‍  ഒറ്റപ്പെടുന്നു  എന്ന്  തോന്നിയ്ടത് ...ചില  നേരങ്ങളില്‍    അങ്ങനെയാണ് .വല്ലാതെ   ഒറ്റപ്പെടുന്ന്‍  എന്ന്  തോന്നും ....അപ്പോഴൊക്കെ    ആകാശത്തേക്ക്  നോക്കുമ്പോള്‍ ‍   മുഴുവനും  ഇരുട്ട്  മാത്രമേ  കാണാന്‍  കഴിഞ്ഞുള്ളൂ ....കട്ട  പിടിച്ച  ഇരുട്ടു .ഞാന്‍  കണ്ണുകള്‍  മുറുക്കെ    അടച്ചു ...കണ്ണ്  തുറന്നപ്പോള്‍  അവര്‍  എന്നെ  കുഴിച്ചു   മൂടിയിരുന്നു...  ..ഞാന്‍  ശ്വാസം  കയ്യില്‍   എടുത്തിരുന്നില്ല...... ...

Friday, June 3, 2011

മഴ ഗീതം

മഴ തന്‍ അവശിഷ്ടമൊരു ,
മാമരം പോഴിക്കവേ ..
യെതുമില്ലതെന്‍ ഹൃദയവും ,
മ്രിടുവായ് മിടിക്കുന്നു തുടിക്കുന്നു...

എന്നുമീ മിന്നലിന്‍,
കൈ പിടി
ച്ചെത്തുന്ന  ,
സുഗന്ധമായി  നീയെന്നും ,
മണ്ണിലും, വിണ്ണിലും....

പെയ്യുമീ പനിനീര്‍ തുള്ളിയാല്‍ ,
കുളിരുന്ന ,നനയുന്ന,
ഹരിതബിന്ധുവീ  വേനലി
ന്‍ ,
പ്രേതത്തെ വിട ചൊല്ലിയക
റ്റുന്നു...

മുഗ്ദാമായ്
രുളിലോളിഞ്ഞു നില്‍ക്കുമീ,
പൂവിന്റെ ചുണ്ടിലും,
മഴ തന്‍ ഇന്ദ്രജാലം,...
അതോ നഖക്ഷതങ്ങലോ?

മഴ തന്‍ സന്ഗീതമു
രവേയ്,
ഭൂമി തന്‍ മേനിയില്‍ ,
മുറിയാതെ ഒഴുകുന്നു,
പാവന മാനവ ജന്മങ്ങള്‍....
ഒഴുകട്ടെ ഒഴുകട്ടെ,
പെയ്യട്ടെ പെയ്യട്ടെ,
നവ
ചേതനകളു
യരട്ടെ,
ശുഭ ഭാവനകള്‍ വിരിയട്ടെ.....



എന്റെ പ്രണയിനിക്ക്

ഇന്നലെ  നിശീധിനിയുടെ യാമങ്ങളില്‍ ,
നിന്മുഖം ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഓര്‍ത്തു...
ഞാന്‍ ഓര്‍മ്മകളെ  തെടിയലഞ്ഞോ ?
ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്നെ തേടി വന്നോ ?
എനിക്കോര്‍മയില്ല..
കാരണം എന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ നിന്റെ ഒപ്പമായിരുന്നു..
ഇന്നലെ വരെ രാവിന്റെ ഇരുള്‍ മേയുന്ന പാതകളില്‍ ,
ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നത്‌ തിളങ്ങുന്ന നിലാവായിരുന്നു ...
ഇന്നാകട്ടേ നിന്റെ പുഞ്ചിരി തൂകും മുഖം ,
ഹൃദയത്തിന്‍ വാതിലുകള്‍ തുറന്നിടുന്നു...

ഒരു പക്ഷെ,
നിന്റെ ഓര്‍മ്മകളാകാം ,
ഇന്നെനിക്ക് താരാട്ടായി മാറിയത് ...
ഇന്ന് ഞാനാ ഓര്മ തന്‍ തീരത്താണ്...